Deze iconische scène, vaak bestempeld als een “occasion film” moment, omvat perfect zwarte humor en maatschappelijke satire binnen een fictieve autoreclame. Het begint met de sombere tonen van president Carter die de natie toespreekt over de hoge inflatie, een zeer reële zorg in de late jaren 1970.
De scène schakelt abrupt over naar een lokale reclamespot voor een tweedehands autodealer, “New Deal Used Cars,” gepresenteerd door de flamboyante Marshall Lucky (Jeff). Deze onmiddellijke juxtapositie benadrukt de absurditeit van alledaags consumentisme tegen de achtergrond van serieuze nationale kwesties.
Marshall Lucky’s oplossing voor inflatie is allesbehalve conventioneel. “We verlagen de inflatie… door de tering uit de hoge prijzen te blazen!” verklaart hij, terwijl hij met een vuurwapen zwaait. Dit zet de toon voor het overdreven geweld dat volgt, allemaal in naam van de verkoop van tweedehands auto’s.
Hij presenteert een “1972 Cadillac Coupe DeVille voor tweeënzestig negenennegentig,” en verklaart de prijs onmiddellijk “te hoog” voordat hij de auto dramatisch beschiet.
Vervolgens ondergaat een “Lincoln Continental, Mark IV, 1973,” boordevol functies, hetzelfde gewelddadige lot omdat de prijs “gewoon te hoog” is. De pure absurditeit van het vernietigen van waardevolle vintage auto’s om de inflatie te bestrijden is de komische kern van deze “occasion film” parodie.
De scène escaleert verder met de introductie van “Hoge Prijzen,” gepersonifieerd door monteur Jim in een belachelijk kostuum. Marshall Lucky “verslaat” Hoge Prijzen met meer geweervuur in een geënsceneerd, cartoonesk gevecht.
Het hoogtepunt komt wanneer Marshall Lucky een “1974 Mercedes 450SL voor vierentwintigduizend dollar” presenteert, en met woede reageert op de prijs. In plaats van hem simpelweg te beschieten, blaast hij hem op met dynamiet, tot ontzetting van Roy, die thuis kijkt en die die specifieke Mercedes lijkt te bezitten.
Roy’s uitroep “Klootzak!” weerspiegelt perfect de waarschijnlijke shock en amusement van het publiek.
De reclamespot eindigt met Marshall Lucky die de naam van de dealer herhaalt en de uitnodiging om “langs te komen,” voordat wordt teruggeschakeld naar president Carter, die, schijnbaar onverstoorbaar, verklaart: “Ik heb u gehoord, met onmiskenbare duidelijkheid…” Deze terugkeer naar de realiteit versterkt alleen maar de komische ontkoppeling en satirische angel van de “occasion film” reclamespot.
De uiteindelijke grap is Roy, in pure frustratie, die tegen zijn televisie schopt, wat leidt tot zijn elektrocutie.
Deze scène blijft een gedenkwaardig voorbeeld van hoe “occasion film” momenten overdreven humor kunnen gebruiken om commentaar te leveren op economische angsten en de vaak absurde wereld van reclame. Het is een zwartkomische kijk die zelfs vandaag de dag resoneert.
