บิลลี บ็อบ ธอร์นตัน แจ้งเกิดในปี 1996 ด้วยภาพยนตร์เรื่อง Sling Blade ทำให้หลายคนเชื่อว่าผู้กำกับภาพยนตร์ระดับปรมาจารย์คนใหม่ได้ถือกำเนิดขึ้น แม้ว่าเขาจะเปลี่ยนไปเป็นดาราภาพยนตร์และนักแสดงสมทบที่ประสบความสำเร็จ แต่ผลงานการเขียนบทและกำกับของเขารวมถึง Jayne Mansfield’s Car กลับไม่สูงส่งเท่าความคาดหวังในช่วงแรก ภาพยนตร์ปี 2012 เรื่องนี้ Jayne Mansfield’s Car ที่ได้รับการโปรโมทในฐานะภาพยนตร์ Southern Gothic ที่สำรวจผลกระทบทางจิตวิทยาที่ยืดเยื้อจากสงคราม น่าเสียดายที่แทบไม่มีอะไรมากไปกว่าการแสดงความสามารถของนักแสดงมากฝีมือที่ต้องรับมือกับบทภาพยนตร์ที่ไม่สร้างแรงบันดาลใจ
โรเบิร์ต ดูวัลล์ รับบทนำในภาพยนตร์เรื่องนี้เป็น จิม คาลด์เวลล์ ผู้เป็นพ่อที่แก่ชรา เงียบขรึม และเย็นชาทางอารมณ์ของครอบครัวที่ร่ำรวยในรัฐแอละแบมาซึ่งอาศัยอยู่ในเมืองเล็กๆ ลูกชายวัยกลางคนสองคนของเขายังคงอาศัยอยู่ที่บ้าน โดยคนหนึ่งอาศัยอยู่กับภรรยาและลูกด้วย ที่น่าสังเกตคือ ภาพยนตร์เรื่องนี้ไม่ได้ให้ข้อมูลใดๆ เกี่ยวกับวิธีที่ตัวละครเหล่านี้หาเลี้ยงชีพ
ในช่วงต้นเรื่องราวของ Jayne Mansfield’s Car จิมได้รับโทรศัพท์สำคัญจากต่างประเทศ อดีตภรรยาของเขาซึ่งเป็นแม่ของลูกชายได้เสียชีวิตลง แม้จะแยกทางกันมานานหลายทศวรรษ ย้ายไปอยู่อังกฤษ และแต่งงานใหม่ในเวลาต่อมา แต่ความปรารถนาสุดท้ายของเธอก็คือการถูกฝังในบ้านเกิดที่รัฐแอละแบมา การวางพล็อตเรื่องนี้เป็นการปูทางสำหรับการมาถึงของสามีคนที่สองชาวอังกฤษและลูกๆ จากการแต่งงานครั้งก่อน พร้อมกับร่างของเธอ
สิ่งที่ตามมาใน Jayne Mansfield’s Car คือเหตุการณ์ที่ประจวบเหมาะกัน: งานศพ ความขัดแย้งทางวัฒนธรรม การเผชิญหน้าทางเพศที่ไม่เหมาะสมระหว่างบุคคลที่ไม่เกี่ยวข้องกันอย่างหลวมๆ และการกินสารออกฤทธิ์ต่อจิตประสาทโดยไม่ได้ตั้งใจ ภาพยนตร์พยายามเลียนแบบตลกดำมืดของ Death at a Funeral แต่ขาดอารมณ์ขันที่แท้จริงอย่างเห็นได้ชัด
ด้วยฉากหลังในปี 1969 Jayne Mansfield’s Car ผสมผสานธีมการกบฏของคนหนุ่มสาว แม้กระทั่งเปิดเรื่องด้วยการประท้วงต่อต้านสงครามสั้นๆ แครอล (เควิน เบคอน) ลูกชายของจิมที่ไว้ผมยาวเป็นสัญลักษณ์ของวัฒนธรรมต่อต้าน แม้ว่าสถานะทหารผ่านศึกสงครามโลกครั้งที่ 2 ของเขาจะทำให้เขาดูขัดแย้งกับขบวนการนี้อยู่บ้าง กิจกรรมหลักของแครอลดูเหมือนจะเกี่ยวข้องกับการใช้กัญชา การทำสมาธิ และการควบคุมแสงสี ทั้งหมดนี้ในขณะที่ลูกชายของเขากำลังเผชิญหน้ากับการเกณฑ์ทหาร
โดยหลักแล้ว Jayne Mansfield’s Car อ้างว่าจะตรวจสอบรอยแผลเป็นจากสงครามที่ยั่งยืน ทั้งจิมและคิงสลีย์ เบดฟอร์ด (จอห์น เฮิร์ต) พ่อม่ายชาวอังกฤษของอดีตภรรยาของเขา ต่างก็เป็นทหารผ่านศึกสงครามโลกครั้งที่ 1 คิงสลีย์ซึ่งมีชื่อที่เป็นเอกลักษณ์ของชาวอังกฤษ ใช้ไม้เท้าเนื่องจากบาดแผลจากสงคราม
ลูกชายของพวกเขาก็ถูกแสดงให้เห็นว่าเป็นผู้เคราะห์ร้ายจากความขัดแย้งเช่นกัน ในขณะที่แครอลอาจดูเหมือนเป็นลูกชายของจิมที่มั่นคงที่สุด – เป็นคนเดียวที่ไม่ได้อาศัยอยู่ใต้ชายคาของพ่อ – จิมบอกเป็นนัยถึงปัญหาพื้นฐานที่เกี่ยวข้องกับสงคราม สกิป (ธอร์นตัน) มีรอยแผลเป็นที่เห็นได้ชัดและพัฒนาการทางอารมณ์หยุดชะงัก ดูเหมือนติดอยู่ในวัยรุ่น จิมโบ (โรเบิร์ต แพทริก) ลูกชายคนเดียวที่ไม่ได้เข้ารับราชการทหาร แสดงความรู้สึกว่าพลาดประสบการณ์ที่สำคัญไป ฟิลิป ลูกชายของคิงสลีย์ต้องทนทุกข์ทรมานในค่ายเชลยศึกญี่ปุ่น ส่งผลให้เกิดปัญหาเกี่ยวกับการย่อยอาหารและความสัมพันธ์ที่แตกหักกับพ่อของเขา ซึ่งกล่าวหาว่าเขาเป็นคนขี้ขลาด
นักแสดงensemble ของ Jayne Mansfield’s Car มอบการแสดงที่น่าชื่นชม เกินข้อจำกัดของบทภาพยนตร์ที่อ่อนแอ ฟรานเซส โอคอนเนอร์ ในบทบาทลูกสาวของเบดฟอร์ด โดดเด่นในฐานะข้อยกเว้นที่มีชีวิตชีวา ดูเหมือนจะเปิดรับชีวิตท่ามกลางความมืดมนที่แผ่ซ่าน อย่างไรก็ตาม ฉากที่แสดงออกทางเพศของเธอ ซึ่งเกี่ยวข้องกับการท่องบทกวี “The Charge of the Light Brigade” เป็นช่วงเวลาภาพยนตร์ที่น่าเสียใจและไม่จำเป็นอย่างยิ่ง
ท้ายที่สุด ความทะเยอทะยานของบิลลี บ็อบ ธอร์นตัน ในการสร้างละครที่ลึกซึ้งด้วย Jayne Mansfield’s Car ก็ไม่ประสบความสำเร็จ ความขัดแย้งรู้สึกฝืนและถูกอธิบายมากเกินไป ตัวละคร ตั้งแต่ชาวใต้ที่ใจดีแต่มีอคติ ไปจนถึงชาวอังกฤษที่แข็งทื่อตามแบบแผน ถูกลดทอนให้กลายเป็นตัวล้อเลียน นักแสดงมากความสามารถยกระดับบทภาพยนตร์ที่บกพร่องให้อยู่ในระดับความบันเทิงเล็กน้อย แต่ละครที่เต็มไปด้วยความขัดแย้งผิวเผินและขาดความลึกซึ้งที่แท้จริงสามารถประสบความสำเร็จได้ในวงจำกัดเท่านั้น Jayne Mansfield’s Car ยังคงเป็นภาพยนตร์ที่ถูกฉุดรั้งไว้ด้วยบทภาพยนตร์ที่ยังไม่พัฒนา แม้ว่านักแสดงที่ประสบความสำเร็จจะพยายามอย่างเต็มที่แล้วก็ตาม
